"FARKINDA OLMAK" ve DEĞİŞİM ATÖLYESİ OYUNCULARI

Duruşlarınızı görebiliyor musunuz? Sokakta, otobüste, sonu
gelmez kuyruklarda, sevgilinizin, babanızın ya da hocanızın karşısında
duruşlarınızı görebiliyor musunuz? Öfkenizde, yalnızlığınızda,, sessizliğinizde
ya da uykuya dalışınızda kendinizi seyredebiliyor musunuz? Yemek yemenizin,
merdiven çıkışlarınızın, kitap okumalarınızın, hatta çayınızı yudumlamanızın
bile sizin için yerine getirilmesi gereken alışkanlıklarınızdan farklı bir
anlamı var mı? Tüm bunların içinde nerede olduğunuzun farkında mısınız?

Peki ya diğer insanlar? Onların duruşlarının bir anlamı var mı sizin için? Önce
karşınızda oturan bir insanı kaçamak bakışlarınızla dakikalarca gözlemleyip
hayat hikayesini kurguladınız mı?

Tutkuyla sevebilmenin ne demek olduğunu ilk gittiğim tiyatro oyununu seyrederken öğrendim. Yerime otururken fark ettim, büyülü bir dünyaya adım atmak üzere olduğumu...Salon ışıklarının kararması ve sahne ışıklarının yanmasıyla başladı asla bitmesini istemediğim heyecanım...

Aradan yıllar geçti ve DAO ile tanıştım. “Temel Eğitim Kursu” boyunca yaşadığım her dakika hayatımda asla unutmak istemeyeceğim bir deneyim olarak yerini aldı. Tiyatro ile iç içe ama en çok da hayata dair...

Ve farkında olmak... “Öyle olmadığı halde özgür olduğuna inandırılmış bir insandan daha umutsuzca köleleştirilmiş biri olamaz” der Johann Wolfgang von Goethe. Attığımız her adımın işte bu yüzden büyük önemi olmalı. Kurs sürecinde de teoriyi pratiğe taşımaya çalıştığımız her an en çok duyduğumuz cümleydi “Farkında olmak!” Tragedyanın doğuşundan tutun, günlük rutinlerimizin doğaçlarına kadar ya da geçmişin kapatılan tüm tiyatrolarından anlattığımız masallara kadar anlamalıydık nerede olduğumuzu ve ne yaptığımızı...

Aslında kurs boyunca neler yaptığımızı ve yaşadığımızı sıralamak mümkün ama yazımın bir içeriğe dönüşmesini istemiyorum. Geçmişte okuduğumuz binlerce sayfalık kitapları içinde ne yazdığını değil de bize ne kattığını anlatarak tanımlama çabamız sanırım bu durumu anlaşılır kılabilir. Sonuçta yazılanlardan herkes kendi payına düşeni almıştır zamanında. Kursa katılan insanlar olarak biz de tam bunu yaptık. DAO’ ya hangi amaçla gelmiş olursak olalım o salonda ortak bir payda da buluşmaya çalışmanın-özellikle Bitirme Oyunu sürecinde – sancılarını da yaşadık. Her birimizin oraya adım atana kadar getirdikleri birbirinden farklıydı. Öğrendiklerimizde, bakıp “görebildiğimiz” kadar oldu. İçimizden bir kursiyerin “Bu yaşıma kadar nasıl duş aldığımın farkında değilmişim” dediği anda yaşadığı şaşkınlığı hayatımıza taşıdık ve en önemlisi köşemize sinmekten kurtulduk.

Bu yazıyı yazmam istendiğinde ilk
olarak nasıl objektif olabileceğimi düşündüm. Benim hayatımdaki ve hatta
hamurumdaki tiyatro öylesine büyüktü ki, nerede olursa olsun yaratacağı
mahremiyete öylesine inanıyordum ki; bunu başarmak çok zordu benim için.
Sonrasında doğru yerde olduğumu hissettiğim dersi hatırladım. Eğer DAO kolektifindeyseniz, hayata ve tiyatroya sarılışınız öncekinden farklı olur. Bana bu “öznelliği” yaşatan DAO’ nun ta kendisidir. Bununla ilintili olarak “Farkında olma” nın vurgulandığı bir yerde emeğinizin de farkına varılıyorsa boşa kulaç atmaktan uzaklaşırsınız; yarattıklarınıza sahip çıkabilmeniz de mümkün olur. Asla uzaklaşmayı beceremediğiniz sıkıntılarınızı salonun askılarına asamıyorsanız, onlarla barışıp sahnede kullanabilirsiniz. Başka hayatları yansılamaya çabalarken, kendi hayatınızı daha iyi anlarsınız...!

Temel Eğitim Kursumuz “Bitirme Oyunu” muzla son buldu. Bu “son”, yeni bir dönemin başlangıcı anlamına gelir ki; bu da daha öğrenecek pek çok şeyimiz var demektir. Bitirme oyunu finalinde yaşanan heyecansa size artık “özel” bir insan olduğunuzu hissetmenin fotoğrafını sunar, hem de büyük bir cömertlikle...

Değişim Atölyesi Oyuncuları ile birlikte nereye kadar yürüyeceğimi elbette bilemem ama onları düşündüğümde tek bir şeyden emin olabilirim. Bunu Nazım Usta’ nın mısralarıyla ifade edebileceğimi umuyorum:

"Varılacak yere kan içinde varılacaktır
Ve zafer artık hiçbir şeyi affetmeyecek kadar
Tırnakla sökülüp koparılacaktır."

DAO’ nun tarihte hak ettiği yeri alması ve hocalarımın satırlarımın arasına gizlediğim teşekkürü okumaları dileğiyle.....


Didem Şahin

(Ankara - 2.dönem kursiyer)